Wensdagverslag @TeamTychoEnGuus,
Beste lezer,
Zal ik meteen gaan blaffen dat ik een woeftastische dag heb gehad? Dat is wat kort door de bocht.
Ik zal me eerst even voorstellen. Ik ben Guus de hulphond van Tycho. Hij heeft klassiek autisme en ik woon al 7 jaar bij zijn familie. Mij is gevraagd om te schrijven hoe ik de wensdag heb beleefd.
Ik stond ‘s ochtends al op de uitkijk. Er stond duidelijk wat te gebeuren, bazin had wel 5 tassen klaargezet. Opeens zie ik 2 vrouwen in gele hesjes en iemand met een raar zwart oog. Ik begon te blaffen en ik voelde dat ze gespannen waren. Ik ben me toen als een malle hond gaan gedragen en 5 minuten later was er de eerste grap van Tycho. Eén van de dames van de wensstichting heet Gerda. Tycho vindt het moeilijk om contact te maken en noemt veel mensen Gertje, die rare Belg met die harige hond Samson. Ik snap het niet maar veel mensen vinden dat grappig en gaan dan lachen. Hij zei dus tegen Gerda Gertje, die heel gevat zei “Gerda met haar Samsung” (=mobiel). Daar kon Tycho om lachen en het ijs was gebroken.
Al gauw werd mijn loopplank voor de auto gezet en we gingen op weg naar bezoekerscentrum Dwingelderveld. Daar is een rit gemaakt op de elliptigo. een soort van fitness-step. Het ging vrij zwaar en je staat te fietsen. Bazin is in dit soort dingen geen durfal, ik had dat door en ging wat extra trekken en blaffen naar dat rare ding. Ze ging niet mee met de rit, had ik tenminste nog iemand die mij uit kan laten. Want de andere grote baas, die meestal geen domme dingen doet, viel bij de finish. Tycho was er wel handig mee, al sputterde hij nog even dat een potje tafeltennis leuker was. Hij vond het zwaar. Er zijn wat kilometers elliptigood en die mevrouw met dat zwarte oog, heeft mooie plaatjes kunnen schieten. En wie schetste onze verbazing, toen de elliptigo’s teruggebracht moesten worden? We liepen allemaal met de step aan de hand, behalve Tycho, die nog vrolijk weer ging rijden!
Toen was het tijd voor een picknick. Allemaal manden met lekkers kwamen er op tafel. Ik begon er van te kwijlen. Voor Tycho was er een apart zakje met broodjes boter. Hij hapte erin en maakte een heel vies geluid. Het was mis, de boter was eng. Bleek het kruidenboter te zijn. Gerda kwam met een hele lekkere oplossing. Ze had Luikse wafels bij zich en die liet Tycho zich goed smaken.
Na het eten ga ik altijd uit, maar omdat ik had gehoord dat ik ging zwemmen in een heus hondenzwembad, zorgde ik ervoor dat ik snel klaar was met poepen en plassen. We gingen naar Waskemeer waar we Cobie ontmoetten. Ze droeg lange laarzen en pakte een halsband en een lijn en leerde mij de regels van haar zwembad. Die had ik snel door. Zwemmen, speeltjes pakken en afgeven bij de trap. Tycho leefde zich flink uit in het gooien van de speeltjes en ik voelde mij als een vis in het water. Het was lekker warm. Na 25 minuten was het klaar, het was een geweldige work-out. Met een waterblazer werd ik droog geblazen.
Ik mocht weer plaatsnemen op de achterbank, de volgende rit ging naar Appelscha. Daar wachtte een nieuw avontuur. We gingen met zijn allen een wandeling maken over het blotevoetenpad. Nou kom ik zelf wel eens vaker met vieze poten thuis, maar om dat samen met Tycho te doen, maakte er een bijzondere ervaring van. Hij had er dikke lol in, toen hij met zwarte kuiten door de blubber banjerde. Mijn blonde poten waren net als die van mijn makker natuurlijk ook al van kleur verschoten en zo hadden we als het ware zwarte kousen als teamoutfit. Heerlijk was dat, en het was eigenlijk jammer, dat al die modder weer afgespoeld moest worden.
Met schone poten liepen we na weer een autoritje binnen bij pizzeria Venezia in Hoogeveen. Niet alle honden hebben het voorrecht om die zaak te betreden, dus ik moest waardig en in uniform verschijnen. Tycho is nog niet zo heel lang fan van pizza’s, maar de Quatto Formaggi is nu zijn favoriet, waar hij van smulde terwijl ik mijn hondendiner soldaat maakte. Tycho kreeg een rugzak met goodies uitgereikt, waarbij het denkspelletje Dog Pile goed in de smaak viel en handig was om de tijd te doden tijdens het wachten. Met een lekkere portie ijs voor de mensen en een smultoetje voor mij sloten we deze onvergetelijke dag af.
Tycho zei dat deze dag mooier was dan zijn schoolreis en zijn ouders zagen dat hij er zichtbaar van genoot, genoten zelf volop mee en waren verrast hoe goed Gerda, Lidy en Meta op hem wisten in te spelen en er een prachtige en zorgeloze dag van hebben gemaakt. Heel veel dank daarvoor!
Met vrolijke blafgroet,
Guus de Kinderhulphond
Namens Wensstichting Drenthe willen we de volgende sponsoren hartelijk bedanken voor hun bijdrage aan deze onvergetelijke dag:
